HET BOEK IL DECAMERONE
Verlucht handschrift op perkament uit het boek Il Decamerone van Giovanni Boccaccio, in de Bibliothèque Nationale in Parijs.

Giovanni Boccaccio (1313-1375) werd, waarschijnlijk in Florence, geboren als onecht kind van een koopman uit Certaldo en een onbekend gebleven vrouw. Zijn vader, die een belangrijke positie verwierf aan het hof van koning Robert, nam hem in 1327 mee naar Napels, waar hij naderhand enige jaren rechten studeerde. Maar al snel voelde Boccaccio zich meer aangetrokken tot de literatuur dan tot de juristerij of de handel, en schreef enkele werken die een vaardige hand verraadden maar niet zoveel opzien baarden. Dat veranderde toen hij kort na de beruchte pestepidemie van 1348 met de Decamerone kwam, een werk dat hem eeuwige roem zou bezorgen. Rond 1350 ontmoette hij voor het eerst Petrarca, de beroemdste auteur van zijn tijd. Hij zou met hem een innige en levenslange vriendschap opbouwen. Onder invloed van Petrarca sloeg hij geheel nieuwe wegen in. Zij legden samen de fundamenten voor het latere humanisme. Van de Decamerone lijkt hij in deze jaren niet veel meer te willen weten - toch maakte hij er nog in de laatste jaren van zijn leven een kopie van, waarin hij er nauwelijks een woord aan veranderde.

De Decamerone, van Giovanni Boccaccio, geldt als een van de absolute meesterwerken uit de wereldliteratuur, niet alleen vanwege de virtuoos vertelde verhalen, maar ook door het ingenieuze raamwerk waarin die verhalen zijn ingebed. De Decamerone wordt wel gezien als de 'wereldlijke' tegenhanger van de Divina commedia, al was het alleen maar vanwege de honderd verhalen tegenover Dantes honderd canto's. Maar de Decamerone is meer: het is de verheerlijking van het menselijk vernuft, van het improvisatievermogen, van het rake woord, van de vriendschap, en van de liefde - zowel geestelijk als lichamelijk. Daarbij wijst Boccaccio geregeld op de waarde van het vertellen zelf, dat behalve amuseert ook levens kan redden. De tien vertellers overleven de pest. De Decamerone werd kort na 1348 geschreven en heeft sindsdien telkens weer nieuwe lezers getrokken. De verhalen van Boccaccio werden ontelbare malen (denk aan het bizarre verhaal van Griselda) nagevolgd, maar nimmer overtroffen. In deze nieuwe, alle details van het origineel recht doende, vertaling kan de lezer als nooit tevoren kennismaken met de subtiliteiten in de verhalen over vorsten, vorstinnen, ridders, jonkvrouwen, kooplieden, oplichters, gauwdieven, schilders, monniken en hoeren.

Het is dan ook in het licht van dit gegeven dat u deze kaarten moet bekijken. Ze zijn erotisch van aard, maar vertellen tegelijkertijd een stukje geschiedenis van het verborgen leven in de 14de eeuw.